there is a light that never goes out
Door: S.
17 Mei 2009 | Thailand, Bangkok
and so, again we meet. sometimes even sooner then we think, thought or set out to be.
how're y'all doin'? bedankt voor alle berichten. dat doet altijd goed, want het gaat uiteindelijk om de mensen.
en dus, vietnam was mijn volgende bestemming. ik was van tevoren vol gestopt met verhalen van andere reizigers over dit uitgestrekte land met een enorm verleden. dat de straat oversteken een gevaarlijke bezigheid is. ik onmoette mensen die alleen maar blokjes liepen zodat ze maar niet overhoefden te steken. ik hoorde verhalen over moterbikes'cowboys' (no not the ones like inger on a horse) die langs rijden en je camera van je arm stelen of zelfs je bril van je hoofd snaaien. ik hoorde verhalen over dat ze niets voor je willen doen. andere vertelden mij dat je heel hard moet onderhandelen over de prijs, dat je overal genaaid wordt. dat als je op straat loopt je continue lastig wordt gevallen met vragen of je iets wilt kopen, achter op hun moter fiets wil etc etc... so, how can you fuck up ones mind.
vietnam is een geweldig land met geweldige mensen. het was nooit goed tot mij doorgedrongen maar wat een ellende heeft dit land mee gemaakt. vandaag de dag is nog steeds de uitgewassen van de vietnam oorlog zichtbaar. misvormde mensen, een harde mentaliteit, hard werkende mensen. you can't fuck with charly. en dus wordt ik weer geconfronteerd met de hegonomie van ameri-k-k-ka, alleen deze konden ze niet breken. hier vind je geen mcdonalds, na 17 jaar oorlog voeren, ze waren aan de winnende hand... ze hadden al meer dan 3 miljoen slachtoffers gemaakt en dan heb ik het nog niet eens over wat agent orange met de pas geboren kinderen doet, zo beetje alle regels heeft de vs overtreden, net als nu in iraq.... verschirkkelijk.
dus hoe vond ik het. ach....het is vrij moeilijk om echt vrij te zijn in vietnam als je op een budget reist en beperkte tijd hebt. ik had het goedkoopste bus ticket en dan wordt je naar 'hun' hotel gebracht. zo verdienen ze de goedkope bustickets terug. elke keer ben je in gevecht met de mensen. ik moet zeggen dat vietnam lang heeft geduurd voordat ik de schoonheid ervan kon inzien. dat ik kon uit breken uit de toerist traps. 4 maatpakken rijker, 4 zware moter ongelukken verder (gezien, im still alive, although i don't know what it means) en weer een hoop geleerd van de geschiednis kan ik toch wel zeggen dat het een zeer bijzonder land is, met bijzondere mensen.
met de boot ben ik via de mekong naar cambodja gegaan een prachtige tocht langs dorpjes met houten en rieten huisjes, sommige hoog op palen. langs de uitgestrekte rijstvelden, de floating fishmarkets, en floating trading markets. het leven draait om de mighty mekong. cambodja was een prachtig land, met ook al weer een verschrikkelijk bloedige geschiedenis. in phnom phen naar de killing flieds met de massa graven. waar alle schedels opgestapeld liggen, waar de kleding van de mensen nog uit de grond komen. waar de botten van mensen onderdeel zijn van het looppad. schatting is dat hier meer dan 20.000 mensen gedood zijn. omdat ze een bril hadden, een tweede taal spraken, of omdat ze in de stad woonden. de bedoeling was om helemaal opnieuw te beginnen, year zero. alle intellectuelen waren gedood alle mensen moesten op het land werken, ze moesten 300.000 kilo rijst produceren per vierkante kilometer een onmogelijke opgave. en nu, de bevolking is super vriendelijk, ze zijn super arm maar lachen altijd. een negatief gevolg van de khmer rouge is dat alle intelligente mensen zijn uitgeroeid dus een temple complex als angkor managen kunnen ze niet, het nationale symbool the temples of angkor is in handen van een vietnamees hotel complex. nietmand weet wat ze voor het contract betalen, de verhalen gaan dat het 5 miljoen is, de geschatte omzet van alle toeristen is 60 miljoen!
en nu mensen, bangkok, morgen vlieg ik al naar oz. ik heb er zin in.
ik hoop dat alles wel is met jullie. geniet van het weer, geniet van elkaar en tot snel.
voor nog wat foto's zie facebook of volg deze link
http://www.facebook.com/photo.php?pid=6795000&id=734550022&comments=#/album.php?aid=250851&id=734940073
peace.
S.
how're y'all doin'? bedankt voor alle berichten. dat doet altijd goed, want het gaat uiteindelijk om de mensen.
en dus, vietnam was mijn volgende bestemming. ik was van tevoren vol gestopt met verhalen van andere reizigers over dit uitgestrekte land met een enorm verleden. dat de straat oversteken een gevaarlijke bezigheid is. ik onmoette mensen die alleen maar blokjes liepen zodat ze maar niet overhoefden te steken. ik hoorde verhalen over moterbikes'cowboys' (no not the ones like inger on a horse) die langs rijden en je camera van je arm stelen of zelfs je bril van je hoofd snaaien. ik hoorde verhalen over dat ze niets voor je willen doen. andere vertelden mij dat je heel hard moet onderhandelen over de prijs, dat je overal genaaid wordt. dat als je op straat loopt je continue lastig wordt gevallen met vragen of je iets wilt kopen, achter op hun moter fiets wil etc etc... so, how can you fuck up ones mind.
vietnam is een geweldig land met geweldige mensen. het was nooit goed tot mij doorgedrongen maar wat een ellende heeft dit land mee gemaakt. vandaag de dag is nog steeds de uitgewassen van de vietnam oorlog zichtbaar. misvormde mensen, een harde mentaliteit, hard werkende mensen. you can't fuck with charly. en dus wordt ik weer geconfronteerd met de hegonomie van ameri-k-k-ka, alleen deze konden ze niet breken. hier vind je geen mcdonalds, na 17 jaar oorlog voeren, ze waren aan de winnende hand... ze hadden al meer dan 3 miljoen slachtoffers gemaakt en dan heb ik het nog niet eens over wat agent orange met de pas geboren kinderen doet, zo beetje alle regels heeft de vs overtreden, net als nu in iraq.... verschirkkelijk.
dus hoe vond ik het. ach....het is vrij moeilijk om echt vrij te zijn in vietnam als je op een budget reist en beperkte tijd hebt. ik had het goedkoopste bus ticket en dan wordt je naar 'hun' hotel gebracht. zo verdienen ze de goedkope bustickets terug. elke keer ben je in gevecht met de mensen. ik moet zeggen dat vietnam lang heeft geduurd voordat ik de schoonheid ervan kon inzien. dat ik kon uit breken uit de toerist traps. 4 maatpakken rijker, 4 zware moter ongelukken verder (gezien, im still alive, although i don't know what it means) en weer een hoop geleerd van de geschiednis kan ik toch wel zeggen dat het een zeer bijzonder land is, met bijzondere mensen.
met de boot ben ik via de mekong naar cambodja gegaan een prachtige tocht langs dorpjes met houten en rieten huisjes, sommige hoog op palen. langs de uitgestrekte rijstvelden, de floating fishmarkets, en floating trading markets. het leven draait om de mighty mekong. cambodja was een prachtig land, met ook al weer een verschrikkelijk bloedige geschiedenis. in phnom phen naar de killing flieds met de massa graven. waar alle schedels opgestapeld liggen, waar de kleding van de mensen nog uit de grond komen. waar de botten van mensen onderdeel zijn van het looppad. schatting is dat hier meer dan 20.000 mensen gedood zijn. omdat ze een bril hadden, een tweede taal spraken, of omdat ze in de stad woonden. de bedoeling was om helemaal opnieuw te beginnen, year zero. alle intellectuelen waren gedood alle mensen moesten op het land werken, ze moesten 300.000 kilo rijst produceren per vierkante kilometer een onmogelijke opgave. en nu, de bevolking is super vriendelijk, ze zijn super arm maar lachen altijd. een negatief gevolg van de khmer rouge is dat alle intelligente mensen zijn uitgeroeid dus een temple complex als angkor managen kunnen ze niet, het nationale symbool the temples of angkor is in handen van een vietnamees hotel complex. nietmand weet wat ze voor het contract betalen, de verhalen gaan dat het 5 miljoen is, de geschatte omzet van alle toeristen is 60 miljoen!
en nu mensen, bangkok, morgen vlieg ik al naar oz. ik heb er zin in.
ik hoop dat alles wel is met jullie. geniet van het weer, geniet van elkaar en tot snel.
voor nog wat foto's zie facebook of volg deze link
http://www.facebook.com/photo.php?pid=6795000&id=734550022&comments=#/album.php?aid=250851&id=734940073
peace.
S.
-
17 Mei 2009 - 08:26
Paul:
Sebastiaan,
dat is een heel verhaal terwijl ik aan het zondagochtend ontbijt zit. Fijn dat het goed met je gaat en dat je er plezier in hebt en je de mooie dingen van het land en de bevolking kan waarderen. En dan nu naar australie. Ik denk dat het voor jullie beiden een fijne tijd wordt. Bedankt voor je fantastische verhaal. -
17 Mei 2009 - 11:45
Mama:
Lieve Sebastiaan,
het is heel wat he, de geschiedenis van Vietnam en ook Cambodja!
Zo word je met je neus op de feiten gedrukt. Fijn dat je ook kan genieten van de prachtige natuur en de vriendelijke mensen. Ik wens jou een heel goede vlucht naar Oz. En... eindelijk Inger weer zien!
Liefs,mama
-
17 Mei 2009 - 13:56
Papa Chris:
Hoi maatje, prachtig verhaal. Ik denk dat je nu heel wat wijzer geworden bent nu je gezien hebt wat hebzucht en oorlog een land aan kan doen. Wat fijn dat alles goed gaat. Have a good flight to Oz and give Inger our love!
Ben heel erg trots op je!
Love, papa -
17 Mei 2009 - 16:33
Thijs:
He Vriend!
Goed te horen dat het goed met je gaat. En wat maak jij wat mee zeg. Ik ben erg benieuwd wat wij in Mozambique gaan tegenkomen!! Doe Inger maar de groetjes! En veel plezier in OZ.
Gr Thijs -
17 Mei 2009 - 19:02
Lies:
Hoi Sebas,
Sebas, nog even en dan naar Australie.Ik hoop dat je daar een fijne tijd hebt en ons op de hoogte blijft houden van je belevenissen.Je verhalen zijn altijd zo vol met rake observeringen, echt geweldig om te lezen! groeten aan onze lieve Inger en pas goed op haar en jezelf.
veel liefs, Lies -
18 Mei 2009 - 02:19
Inger:
Hee lieverd, ik kan eindelijk zeggen 'tot morgen'! Dus.... tot morgen!!! Ik sta op je te wachten, dikke kus -
18 Mei 2009 - 08:45
Anne:
Hey Seb,
Weer een ontzettend cynisch berichtje... ;)
Veel plezier in oz en je kaartje hangt in de office!
x -
19 Mei 2009 - 07:07
Liane:
bedankt voor je kaart!
Het is hier inderdaad wat minder druk. Hoewel ik zelf ook steeds vast sta in de files, maar onze files leveren niet zulke mooie afbeeldingen op helaas. Dan is het hier toch maar weer saai...
Groet Liane -
19 Mei 2009 - 18:08
Marit:
Hee Sebas!
Twee kaartjes voor de prijs van een! Geweldig dank je wel!
Ik werd vanochtend helemaal blij wakker want ik wist dat Inger en jij eindelijk weer bij elkaar zijn! Geniet ervan!!!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
