Land van de vele rivieren
Door: S.
20 Augustus 2013 | Guyana, Georgetown
Voor de meesten zit de vakantie er bijna op. Lowlands heeft het festival seizoen afgesloten en het voetbalseizoen is weer begonnen. Feyenoord heeft z’n slechtste start ooit. De scholen zijn al bijna begonnen. De huizen weer opgeknapt. Iedereen heeft z’n batterij weer opgeladen... of niet en besluit het nu totaal anders te doen. En ik? Ik zit al bijna 2 maanden in Guyana.
Guyana; in Awarak amerindian; land van de vele rivieren; een land ook van voormalig slaven; afrikanen en uit West-Indië; 750.000 inwoners. 90% woont aan de kust in een land zo groot als Engeland. Meer dan 1 miljoen Guyanesen wonen buiten Guyana (m.n. in de VS en Canada). Er is een brain-drain van 90%(!). Meer dan 40% van de mensen onder de 30 jaar is werkloos. Ze ontvangen geld van hun familie overzees.
Ik zit inmiddels al een aantal weken in mijn huis in Anna Regina (http://www.youtube.com/watch?v=QZH0YVzK8Yg). Het is een azuur blauw huis met een metalen golfplaten dak, ik word dus nog wel eens wakker door de regen (regenseizoen van april tot half juli (en december/januari), maar ook hier is de klimaatverandering voelbaar). Het heeft 3 kamers (met flinterdunne houten muren waar termieten resideren), een keuken, een badkamer met stromend water tussen 5u en 12 uur en van 15u tot 20 uur. Mn hangmat hangt in de veranda met uitzicht op de rijstvelden en palmbomen. De was doe ik met de hand en ik heb een aantal medebewoners; kikkers, kakkerlakken, mieren, torren en uiteraard de vele muggen. Hygiëne is hier het toverwoord om het leefbaar te houden – een harde les geleerd.
M’n buren zijn, buiten een populaire bar (met af en toe luide muziek; reggae en calypso) en een hotel –dat, zo lijkt het, per uur rekent- een koe, een haan, een aantal paarden, geiten, en vogels (minimaal 15 soorten in mijn directe omgeving; er zijn over 880 verschillende soorten vogels in Guyana); lange – en korte kraan vogels, een havik -die vaak in mijn palmboom zit- valken, kolibries, kanaries, meeuwen, duiven, macaws en andere waarvan ik de naam niet weet; zeer kleurrijk; geel, rood, blauw; en ze maken de mooiste geluiden.
De eerste 10 dagen heb ik, voor mijn introductie, in Georgetown doorgebracht . Georgetown is een koloniale stad aan de Atlantische oceaan met 250.000 inwoners en Victoriaanse invloeden. Er staat het hoogste houten gebouw – een kerk- ter wereld (40 meter) (alhoewel ze hetzelfde in Suriname schijnen te zeggen). Er heerst een tropisch klimaat met een gemiddelde temperatuur van 27 graden Celsius. Er zijn veel straatverkopers; op elke straathoek vind je de laatste illegaal gekopieerde films op DVD (bv. Dispicable Me 2 (€0,60)) tot nep Ray-Ban (€4) zonnebrillen. De Stabroek (de eerste Nederlandse naam voor Georgetown toen de Engelsen het in GT veranderden) markt aan de Demerara rivier is een chaos; met kleine doorgangen, een kakofonie aan geluiden, mensen op hun fiets, auto’s die langs rijden omdat ze niet uit willen stappen. Hier vindt je alles wat er maar te koop is in de wereld.
Ik heb me hier vermaakt in de botanische tuinen (met toekans en manatees (helaas niet gezien), de vele baretjes (met en zonder airco), uitgaan met Braziliaanse (en Venezolaanse en Colombiaanse) invloeden en de -deprimerende- dierentuin (met alleen maar) dieren uit Guyana (in veel te kleine kooien). Je vervoeren -om de koeien, het immer claxonneren, of het vermijden van het totaal miskennen van de verkeersregels- doe je of per mini bus (€0,32) (er is geen busrooster of halte; je gaat langs de route staan en houdt een bus aan als je er een ziet) of per taxi (€1,20). S avonds neem je ALTIJD een taxi, al is het maar naar het einde van de straat.
Op 3 juli heb ik, met de andere Cuso vrijwilligers, mijn verjaardag (dank voor diegene die het onthouden hebben) gevierd op een dakterras in de lokale kroeg. We toasten met Banks Beer (lokaal bier gebrouwen met rijst) en aten plantain (bananen patatjes) en Channa (kikkererwten met ui en knoflook).
Mijn werkzaamheden komen voort uit het Accenture Program: Making Markets Work (‘For The Poor’) als verschrikkelijke bijtitel)). Ik werk samen met groepen vrouwen die zich richten op voedsel bewerking; peper saus, mango chutney, fruit mix, Virgin kokosnoot olie, fruit wijn, Kokos sticks en krabhout olie in regio 2(Anna Regina) en regio 1 (tegen Venezuela aan). Kortom veel reizen met m’n motor (Jailing 150cc), in houten boten over rivieren en kleine vliegtuigjes. Ze verkopen hun waar lokaal en, buiten hun regio, in supermarkten in Georgetown. De meeste vrouwen waarmee ik werk hebben niet meer dan hun basisschool afgemaakt. Het is hier een strikt hiërarchische samenleving. De mannen maken de dienst uit. Dit maakt vrouwen extra kwetsbaar aangezien de mannen vaak nog eerder met school stoppen dan vrouwen. Kortom voldoende uitdaging.
Guyana; in Awarak amerindian; land van de vele rivieren; een land ook van voormalig slaven; afrikanen en uit West-Indië; 750.000 inwoners. 90% woont aan de kust in een land zo groot als Engeland. Meer dan 1 miljoen Guyanesen wonen buiten Guyana (m.n. in de VS en Canada). Er is een brain-drain van 90%(!). Meer dan 40% van de mensen onder de 30 jaar is werkloos. Ze ontvangen geld van hun familie overzees.
Ik zit inmiddels al een aantal weken in mijn huis in Anna Regina (http://www.youtube.com/watch?v=QZH0YVzK8Yg). Het is een azuur blauw huis met een metalen golfplaten dak, ik word dus nog wel eens wakker door de regen (regenseizoen van april tot half juli (en december/januari), maar ook hier is de klimaatverandering voelbaar). Het heeft 3 kamers (met flinterdunne houten muren waar termieten resideren), een keuken, een badkamer met stromend water tussen 5u en 12 uur en van 15u tot 20 uur. Mn hangmat hangt in de veranda met uitzicht op de rijstvelden en palmbomen. De was doe ik met de hand en ik heb een aantal medebewoners; kikkers, kakkerlakken, mieren, torren en uiteraard de vele muggen. Hygiëne is hier het toverwoord om het leefbaar te houden – een harde les geleerd.
M’n buren zijn, buiten een populaire bar (met af en toe luide muziek; reggae en calypso) en een hotel –dat, zo lijkt het, per uur rekent- een koe, een haan, een aantal paarden, geiten, en vogels (minimaal 15 soorten in mijn directe omgeving; er zijn over 880 verschillende soorten vogels in Guyana); lange – en korte kraan vogels, een havik -die vaak in mijn palmboom zit- valken, kolibries, kanaries, meeuwen, duiven, macaws en andere waarvan ik de naam niet weet; zeer kleurrijk; geel, rood, blauw; en ze maken de mooiste geluiden.
De eerste 10 dagen heb ik, voor mijn introductie, in Georgetown doorgebracht . Georgetown is een koloniale stad aan de Atlantische oceaan met 250.000 inwoners en Victoriaanse invloeden. Er staat het hoogste houten gebouw – een kerk- ter wereld (40 meter) (alhoewel ze hetzelfde in Suriname schijnen te zeggen). Er heerst een tropisch klimaat met een gemiddelde temperatuur van 27 graden Celsius. Er zijn veel straatverkopers; op elke straathoek vind je de laatste illegaal gekopieerde films op DVD (bv. Dispicable Me 2 (€0,60)) tot nep Ray-Ban (€4) zonnebrillen. De Stabroek (de eerste Nederlandse naam voor Georgetown toen de Engelsen het in GT veranderden) markt aan de Demerara rivier is een chaos; met kleine doorgangen, een kakofonie aan geluiden, mensen op hun fiets, auto’s die langs rijden omdat ze niet uit willen stappen. Hier vindt je alles wat er maar te koop is in de wereld.
Ik heb me hier vermaakt in de botanische tuinen (met toekans en manatees (helaas niet gezien), de vele baretjes (met en zonder airco), uitgaan met Braziliaanse (en Venezolaanse en Colombiaanse) invloeden en de -deprimerende- dierentuin (met alleen maar) dieren uit Guyana (in veel te kleine kooien). Je vervoeren -om de koeien, het immer claxonneren, of het vermijden van het totaal miskennen van de verkeersregels- doe je of per mini bus (€0,32) (er is geen busrooster of halte; je gaat langs de route staan en houdt een bus aan als je er een ziet) of per taxi (€1,20). S avonds neem je ALTIJD een taxi, al is het maar naar het einde van de straat.
Op 3 juli heb ik, met de andere Cuso vrijwilligers, mijn verjaardag (dank voor diegene die het onthouden hebben) gevierd op een dakterras in de lokale kroeg. We toasten met Banks Beer (lokaal bier gebrouwen met rijst) en aten plantain (bananen patatjes) en Channa (kikkererwten met ui en knoflook).
Mijn werkzaamheden komen voort uit het Accenture Program: Making Markets Work (‘For The Poor’) als verschrikkelijke bijtitel)). Ik werk samen met groepen vrouwen die zich richten op voedsel bewerking; peper saus, mango chutney, fruit mix, Virgin kokosnoot olie, fruit wijn, Kokos sticks en krabhout olie in regio 2(Anna Regina) en regio 1 (tegen Venezuela aan). Kortom veel reizen met m’n motor (Jailing 150cc), in houten boten over rivieren en kleine vliegtuigjes. Ze verkopen hun waar lokaal en, buiten hun regio, in supermarkten in Georgetown. De meeste vrouwen waarmee ik werk hebben niet meer dan hun basisschool afgemaakt. Het is hier een strikt hiërarchische samenleving. De mannen maken de dienst uit. Dit maakt vrouwen extra kwetsbaar aangezien de mannen vaak nog eerder met school stoppen dan vrouwen. Kortom voldoende uitdaging.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
