Sinterklaas

5 december, Sinterklaas. Mijn kado voor jullie; bericht!

Ik heb alleen nog mijn laatste 2 tentamens voor mij. Dan is het voorbij. Tijd voor een balans...? Nee, tijd voor de toerist. Ik maak mij op voor 7 weken reizen door dit gigantisch grote en gevarieerde land. En, ik ben niet alleen. Ik heb de eer dat er een zeer bijzonder iemand met mij mee gaat.

* * *

Er lijkt een soort regelmaat in mijn onregelmatigheid. Elke keer zo rond de maand voel ik de behoefte om jullie enigszins inzicht te geven in ‘mijn wereld, mijn ervaringen, mijn ideeen en mijn onzin.’

Zoals ik zei ik was aan vakantie toe. En ben weer fris terug gekomen van 12 dagen Cuba met goed gezelschap. Cuba is een bijzonder land. Bijzondere mensen met een bijzondere sfeer. Het land van Che, Fidel, rum, sigaren, rumba, salsa, palmbomen, vers fruit, oude gebouwen, oude auto's, de revolutie, verlaten stranden en een relaxte Caribische sfeer. 12 dagen is niet genoeg, maar genoeg voor duiken, dronken worden, doelloos door de straten rondzwerven, relaxen op het strand, de zon in de zee zien zakken. Cuba is duur, heel duur!

* * *

Nu het einde nadert, de zon ondergaat over Mexico Stad, de mensen van hun werk naar huis keren, vraag ik mijzelf af of ik deze stad haat of dat ik ervan hou? Ik kan geen keuze maken. Ik doe het allebei. Ik hou van de grote stad, er is altijd iets te doen, de chaos op de wegen, de rijke historie, de opwinding, de legenden. Maar ook haat ik deze stad. Ik haat de vervuiling waardoor je af en toe moeilijk kan ademhalen. Ik haat de bureaucratie. Ik haat de armoede, de ongelijkheid. De criminaliteit. Deze stad heeft werkelijk alles!

Inmiddels zit ik al 80 min in de bus en het schiet niet op (normaal 40 min). Ik heb ondertussen 40 vliegtuigen geteld, 1 per 2 minuten. Ook heb ik ongeveer 300 verschillende soorten toeters gehoord, 1 per 16 seconden, hebben we alle 6 de banen van de weg gehad en is de zon helemaal verdwenen achter de bergen en hangt er alleen nog een prachtige oranje gloed over deze bijzondere stad. Ik zal het missen en ik ben blij om hier te vertrekken. Op naar het volgende avontuur, misschien wel het grootste avontuur in mijn leven.

‘There are no endings, only new beginnings.’

Het woord gaat rond dat ik richting oost moet gaan, richting de witte stranden, turkoois water, de jungle, dat het niets is zoals ‘Mexico,’ een andere wereld. Dan richting de woestijn, de bergen en wederom de stranden.
Nu er een periode komt van ‘On the Road’ verwacht nu meer bericht in de trant van ‘deze plaats is goed/deze is niet goed’ en meer van deze prozaïsche samenvattingen. Maar misschien is die verwachting al wel te hoog....

Whatever, ik vertouw erop dat het goed met jullie is, en geniet van Sinterklaas.

Much Love,
S.