hey hey, my my

y'all!!

dag 48 in het hierna-iPod-maals. ik mis 'em nog steeds. elke keer als ik iemand met witte oordopjes zie denk ik 'is die misschien van mij?' helaas.
inmiddels heb ik er een grove 6000km opzitten. waarvan 92 uur in de bus, 74 uur in de trein, 3,5 uur bij boot en 40 minuten met het vliegtuig. dat alles zonder iPod.


mijn email gehackt, dus ik weet niet hoeveel mensen gebruik hebben gemaakt van de speciale mogelijkheid om electronica te bestellen, maar dat gaat je dus niets opleveren. helaas... wat heeft het mij opgelverd? veel, heel veel. werk voornamelijk. al mijn email contacts zijn weg, dus ben nog wel even bezig dit allemaal te achterhalen. dus als je geen mail meer ontvangt van mij, dan heb ik dus je email niet meer in mijn hotmail, en niet uit desinteresse.

ik weet niet meer wanneer ik voor het laatst gepost heb, shanghai geloof ik. dus wat ga ik nu vertellen? ik heb er maar een dali bier bij gehaald voor inspiratie. de fles is van een ongewone inhoud: 600ml. kost 50 cent. hoe kan ik ervoor zorgen dat mijn verhaal enigszins anders, leuker, interessanter is dan alle andere 24.293 berichten over china op de waarbenjij.nu site? dat is heel moeilijk, echt....




China, Qindao (door Essie over 2 uur)
china
en nu zit ik dus eindelijk in china ;) uiteindelijk heb ik een maand (krijg je ervan als je maar 1 stap vooruit plant ;p) in zuid-korea doorgebracht en denk dat t er nu op neerkomt dat ik een maand in china spendeer voordat ik vanaf shanghai of hongkong naar nepal probeer te vliegen. maar al met al ..

of


dag 3
hallo iedereen! hier even een verslag van de derde dag in shanghai. gisteren (dag 3) zijn we bij onze eerste bedrijven op bezoek geweest. we zijn hiervoor naar een voorstad van shanghai gegaan, ook welk silk city genoemd. we hebben een kijkje in de keuken gekregen van de chinese zijde-industri..

of


China, Shanghai (door Paul 2 dagen geleden)
dag 13 in shanghai
ja hoor, daar is al weer een nieuw berichtje van deze knakker 9000 km van jullie verwijderd.het is bij al weer het einde van dag en dus tijd voor het schrijven van een blogje om de fans tevreden te houden.:d vandaag was een lekkere les dag. het was deze keer de beurt aan richard om zijn informat..

en dus hoe mij te onderscheiden van de rest, alsof het een competitie is, maar toch. ik heb een hekel aan prozaische onzin van 'dit is leuk' en 'dit is niet leuk'.

ik heb mijn naam veranderd voor de chinezen, die konden net als sommige mensen in nederland mijn naam niet onthouden omdat het meer dan 3 lettergrepen is ;-) en dus stel ik mij maar voor als 'seb'.

om mijn verhaal enigszins interresant te houden en niet te gaan beschrijven hoe dit verhaal te beschrijven moet ik toch echt een thema hebben om dit aan op te hangen. maar er komt niets te binnen schieten, zelfs niet na mijn 2de dali bier. ik moet trouwens ook nog eten.

en dus na shanghai... suzhou, hangzhou, hong kong, macau, yangshuo, longshen, guilin, kunming, dali, lijiang, shangri-la, yuanyang.

de eerste 4 weken waren van een ongewoon hoog tempo, ik wilde de grote steden snel doen om zo meer tijd over te hebben in het zuiden. in het zuiden is meer natuur, meer traditionele families, meer groen, minder vervuiling, meer diversiteit. het wordt beschreven als het travellers mecca.

suzhuo; met zijn kanelen en schattige huisjes. ze zeggen dat het op venetie lijkt. hangshuo; heeft z'n grote meer, veel van de traditionele chinese theater stukken zijn gebasseerd op de brug van hangshuo. macau; met alles in het portugees en chinees. en zijn vele casino's. er wordt hier meer omgezet dan in las vegas, er wordt ook meer uitbetaald dan in las vegas. oftewel las vegas of the east.

yangshuo; heeft bizare bergen. stijl omhoog maar met een ronde boven kant. sommige niet hoger dan 50 meter andere weer hoger dan 500 meter. ik ben er tussen door gegaan met een prachtige 4-uur durende boottocht.

in longshen; rijstvelden die tot 1500 meter hoogte reiken en bedekt zijn in mist, net als yuanyang.

lijiang, dali, en shangri-la, zijn allemaal oude stijl gebouwen en huizen, zoals china vroeger was (lees: 25 jaar geleden). hier de tiger leaping gorge gelopen, dit is een van de meeste stijle kloven van de wereld. aan de ene kant was het 2600 meter aan de andere kant van de rivier was het 5500 meter, de top bedekt met sneeuw.

hong kong heeft de internationale sfeer en de gigantische hoogbouw. letterlijk op 20m2 vind je 4 grote wolkenkrabber. geweldige energie heeft deze stad. re reclame is zo vervuilend ik vraag mij af wat er van de kinderen van hong kong terecht moet komen. ik denk dat er zo'n 50.000 boodschappen per dag op hen afkomen. hoe ga je die als marketeer nog interesseren? hoe kan je je onderscheiden? hoe krijg je aandacht? dit laatste is volgens mij sowieso een issue waar veel chinezen mee worstelen. zal ik door gaan of geloven jullie het wel...

ik was blij china te verlaten, ik was de mensen een beetje zat. het is moeilijk ze te doorgronden, ze gebruiken weinig gezichts uitdrukkingen, dus je kan hun moeilijk 'lezen' in tegenstelling tot mijzelf, ik ben toch een redelijk open boek. als ik iets leuk vind dan zie je dat aan mijn gezicht als ik iets niet leuk vind dan zie je het helemaal aan mijn gezicht. en ik ben ook iemand die altijd zijn mening klaar heeft en hem graag ventileert, tot sommige hun grote ongenoegen. maar goed de chinezen dus, het zijn erzoveel, altijd loopt er wel een voor je voeten, ze schreeuwen in hun telefoon, ze rochelen overal, smakken tijdens het eten, slurpen tijdens het drinken, en toch, nu, in vietnam, mis ik ze. ze zijn veel vriendelijker dan de vietnamezen. ze laten je met rust op straat. ze proberen je niet altijd te 'naaien'. hier moet je continue op je hoede zijn, het verkeer is nog chaotischer, je moet over elke prijs onderhandelen. de overheidsinstelling (trein, bus, etc) doen niets voor je, want ze hoeven niets te verdienen aan je, kortom ze hebben je niet nodig. terwijl in de steden iedereen afspraken maakt over hoeveel iets moet kosten, iedereen verdient iets aan je of probeert iets aan je te verdienen. het is hard, een zwaar gevecht. toch lijkt dan een sociaal model niet echt te werken, althans niet voor mij. te veel gevecht voor de juiste prijs.

ik ben alweer veel fijne en goede mensen tegen gekomen. sommige heb ik wat langer mee gereist sommige alleen een hapje gegeten. soms is het fijn om even een band met mensen op te bouwen waar je langer mee reist. want de gesprekken gaan toch voornamelijk over de chineese toileten, hoe moeilijk het is om er op te 'zitten' (boven hangen), hoe smerig ze zijn, dat er nog 4 andere naast je zitten die je recht kan aankijken. ik kwam ergens een westers toilet tegen boven stond 'no standing on the toilet fixure'. zoals het de chinezen dus betaamt. we praten over het 1-kind systeem. iedere reiziger krijgt de rillingen als ze hun rochel ophalen van heel diep. sommige kunnen hem al aardig imiteren. eerst haal je je strot op met een hard geluid, dan haal je je slijm omhoog met open mond zodat de weg omhoog begeleid wordt met een heel hard keel schrapen, en dan spuug je em uit. probeer het eens en kijk hoe je omgeving reageert, hier reageert niemand erop, behalve de blanken toeristen. iedereen probeert op zijn of haar manier de chineese ziel te ontleden. verder praat je over waar te slapen, hoe veel iets kost, welke plaatsen te bezoeken, welke niet te bezoeken, waar je goedkoop dingen kunt regelen, hoe je opgelicht werd, hoe sommige verleidt werden om thee te drinken met meisje die hun engels wilden oefenen en de rekening kregen die met een paar nullen te veel waren, ware reisvrienden zijn zeldzaam

to sum it all up!
het gaat goed met mij, dat is denk ik wat de essentie is. ik heb alweer zoveel gezien, ervaren, gevoeld. over 4 weken ben ik in oz, dan ontmoet ik inger ook weer. daar kijk ik heel erg naar uit. check ook eens ingerrr.waarbenjij.nu om te zien hoe haar reis is.



peace, i'm out.

s.